W dzisiejszym wydaniu Akademii JOW przyglądamy się wyborom do Zgromadzenia Narodowego we Francji, które odbywają się w jednomandatowych okręgach wyborczych, ale na trochę innych zasadach niż w Wielkiej Brytanii czy USA.

Francuskie Zgromadzenie Narodowe od 1985 r. liczy 577 deputowanych, z czego 555 pochodzi z Francji metropolitalnej, a pozostałe 22 z terytoriów zamorskich. Ich kadencja trwa 5 lat, a wybierani są w wyborach powszechnych i bezpośrednich według systemu większościowego w okręgach jednomandatowych.

Czynne prawo wyborcze przysługuje wszystkim obywatelom francuskim, posiadającym pełnię praw cywilnych i politycznych, po ukończeniu 18. roku życia. Osoba taka musi być wpisana na listę wyborców w swoim okręgu wyborczym , co następuje po upływie 6 miesięcy od zamieszkania na terenie gminy.

Kandydaci mogą być zgłaszani na listach (co czynią partie polityczne) oraz osobiście po złożeniu określonej deklaracji przez kandydata. Zobowiązani są także do wpłacenia kaucji wyborczej, która jest im zwracana, jeżeli w pierwszej turze wyborów otrzymają co najmniej 5% ważnie oddanych głosów.

Jeżeli któryś  z kandydatów uzyska w pierwszej turze bezwzględną liczbę ważnie oddanych głosów w okręgu, a jednocześnie nie jest to mniej niż 25% ogółu uprawnionych do głosowania w okręgu, zostaje deputowanym. W okręgach, w których nikt nie spełnił powyższych warunków, w celu obsadzenia mandatu po 7 dniach odbywa się druga tura, ale uczestniczą w niej już tylko ci kandydaci, którzy w pierwszej uzyskali 12,5% ważnie oddanych głosów. W drugiej turze do zdobycia mandatu wymagana jest większość względna.

Na podstawie:

R. Balicki, Ustroje państw współczesnych, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2003;

W. Żebrowski, Współczesne systemy polityczne. Zarys teorii i praktyka w wybranych państwach świata (podręcznik akademicki), wyd. Olsztyńska Szkoła Wyższa im. J. Rusieckiego, Olsztyn 2005;