3 października 2011 nasz zasłużony i oddany woJOWnik, p. Adam Pleśnar, został odznaczony przez Prezydenta Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za swoje zasługi, jako jednego z tzw. młodocianych więźniów politycznych. Gratulujemy i życzymy dobrego zdrowia i wielu jeszcze satysfakcji z życia i działalności. 

 

Poniżej publikujemy biogram p. Adama Pleśnara zamieszczony w internetowej "Encyklopedii Solidarności".

 

 

 

Adam Pleśnar, ur. 17 II 1935 w Opolu Lubelskim. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wydz. Historii  (1967) i Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Prawa (1977). 1953-1954 pomocnik maszynisty w Parowozowni PKP w Rozwadowie; 1959-1961 pracownik SP we Wrocławiu, 1961-1963 Wojewódzkiego Domu Kultury tamże; 1978-1988 specjalista ds. organizacji i zarządzania w Przedsiębiorstwie Budownictwa Drogowego i Mostowego. 1945-1950 w ZHP, 1949-1950 współzałożyciel konspiracyjnej młodzieżowej organizacji Krucjata w LO w Paczkowie. 6 VI 1951 aresztowany, skazany na 1,5 roku więzienia, osadzony w ZK w Nysie, Opolu i Jaworznie, 6 XII 1952 zwolniony. W 1955 współzałożyciel Towarzyskiego Klubu Żaków UWr. Po X 1956 współtworzył Klub Młodych Katolików na UWr, połączony nast. z KIK; 30 XI 1956 – 16 I 1957 członek Związku Młodych Demokratów. W 1958 aresztowany po rewizji u rodziców za przechowywanie nielegalnych pism. 28 II 1964, po 6 latach procesu (odpowiadał z wolnej stopy), skazany przez SN na 8 mies. więzienia w zawieszeniu na 2 lata; 3 IV 1964 ponownie aresztowany w związku z toczącą się sprawą Karola Głogowskiego i 24 IX 1964 skazany na 2,5 roku więzienia, osadzony w ZK we Wrocławiu i Wołowie, 3 II 1965 zwolniony po rewizji wyroku i amnestii. 1965-1968 kierownik Klubu Rolnika w Zielonkach k. Krakowa; 1972-1976 st. inspektor w PKS we Wrocławiu. 1972-1974 przewodniczący Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Esperantystów we Wrocławiu; usunięty z tej funkcji za obronę demokracji wewnątrzorganizacyjnej i autonomii ideowej. 1975-1979 uczestnik protestów przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. 1977-1980 w ROPCiO, lider środowiska wrocławskiego, w jego ramach współtwórca (z K. Głogowskim) grupy Ruchu Wolnych Demokratów. 1978-1979 organizator spotkań Klubu Refleksji Obywatelskiej. 1979-1980 uczestnik spotkań nieformalnej Rady Jedności, skupiającej różne środowiska wrocławskiej opozycji. W 1980 nie wstąpił do "S", ponieważ nie akceptował uznania przez nią kierowniczej roli PZPR. 13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia we Wrocławiu, od 24 XII 1981 w Nysie, zwolniony 16 II 1982. Po wyjściu uczestnik jawnej opozycji w ramach RWD. Autor i współautor wielu tekstów politycznych krytykujących system totalitarny, domagał się w nich przeprowadzenia demokratycznych wyborów do Sejmu. 1982-1988 (z Marianem Sobierajskim) 4-krotnie zgłaszał władzom w Warszawie projekt spotkania przy Okrągłym Stole wszystkich oficjalnych i nieoficjalnych polskich sił politycznych. 1987-1989 członek redakcji podziemnego pisma "Refleksje". 1988-1995 specjalista i konsultant w firmach doradczych we Wrocławiu. Od 1995 na emeryturze. Po 1989 działacz wielu stowarzyszeń społecznych i politycznych, m.in. RWD, Związku Młodocianych Więźniów Politycznych lat 1945-1956 Jaworzniacy, Ruchu na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych. 22 VII 1971 – 24 IX 1986 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Krucjata oraz Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Punkt.