Czas na ordynację JOW
Wymowne milczenie
W dyskusji na temat zalet Jednomandatowych Okręgów Wyborczych i wad obecnego systemu (partyjnego) doszliśmy – jak się zdaje do pewnej granicy. Polityczny establishment okopał się i tę poważna kwestię ustrojową zbywa albo milczeniem, albo partyjnymi sloganami.
Fundamentalne artykuły – zamieszczane m.in. na łamach „Uważam Rze” – takich autorów, jak prof. Antoni Kamiński, dr Wojciech Błasiak, prof. Tomasz Kaźmierski, prof. Andrzej Czachor, prof. Witold Kieżun – jakoś nie znajdują rezonansu w innych tygodnikach, mających pretensje do bycia opiniotwórczymi. Establishment debaty nie podejmie, bo tę debatę ma przegraną.
Tzw. narracja establishmentu – zarówno tego, który rządzi, jak i establishmentu opozycyjnego ma nam Polakom wystarczyć. Opozycja może się użerać z rządem o wszystko, ale w kwestii JOW elyty po obu stronach smoleńskiej barykady – milczą, zjednoczone wspólnym interesem. Wszak JOW to dla nich polityczna śmierć. I dla Pana Donka, i dla Prezesa Jarka – nie wspominając już żywiołków drobniejszego płazu. Tu ich interes jest wspólny i ich solidarność przeciwko NAM – Społeczeństwu jest jak skała. Jak pancerna brzoza.
Strategia i taktyka JOW
Jak przełamać ten mur milczenia? Próbuje to z uporem robić wielu ludzi, wśród nich bardzo skutecznie wprowadza JOW w obieg publicznej dyskusji Paweł Kukiz. Ten niegdysiejszy zwolennik Platformy zawiedziony zdradą wczorajszych idoli, z energią i poświęceniem próbuje gromadzić wokół siebie środowiska niezadowolone z obecnego status quo. Kukiz mówi o JOW-ach, o konieczności zmiany Konstytucji Kwaśniewskiego, o patologii w wymiarze sprawiedliwości i referendum, które powinno zostać przywrócone obywatelom. Działań tego muzyka i celebryty nie należy lekceważyć. Już w marcu udało mu się przekonać Solidarność do zorganizowania w Gdańsku wielkiego spotkania niezadowolonych z całej Polski. Spotkanie pod nazwą „Platforma Oburzonych” skupiło zainteresowanie mediów, jednak związek zawodowy „Solidarność” porzucił wkrótce postulaty zmiany ustroju i zajął się umowami śmieciowymi. Niestety – jak się wydaje – Wielka Solidarność, ta z lat 80. należy do historii.
Kukiz jednak nie składa broni i zapowiada utworzenie Federacji Obywatelskich Ruchów – Polska, skupiających wszystkich, którzy chcą likwidacji licznych patologii naszego życia publicznego. Wśród naczelnych postulatów wymienia właśnie JOW i konieczność naprawy wymiaru sprawiedliwości.
Na sierpień planowany jest kongres FORP – swego rodzaju kontynuacji „Platformy Oburzonych”.
Nie kończmy dyskusji – napiszmy własną ordynację!
Nie wiemy jak rozwinie się sytuacja w Polsce i czy to właśnie działania Pawła Kukiza i stowarzyszeń doprowadzą do zmiany. Jednak Ruch JOW nie może poprzestawać na dotychczasowym dorobku. Istnieje pilna konieczność opracowania i uzgodnienia dokumentu, który jest celem naszego działania od lat – a mianowicie – ordynacji wyborczej. Ordynacji wyborczej, która wynikałaby z ducha JOW i była w swoich podstawowych założeniach zaakceptowana przez wszystkie środowiska, które widzą konieczność zmiany ordynacji i wyboru posłów w sposób bezpośredni przez wyborców, a nie przez partie.
Próbę opracowania takiego dokumentu – w postaci propozycji zmian w obowiązującym obecnie Kodeksie wyborczym podjął zespół kierowany przez nieodżałowanego, zmarłego na początku czerwca śp. Mariusza Wisa. Dokument ten ma ten walor, że opiera się na obowiązującym akcie prawnym. To jednak jest też jego wadą. Obecny Kodeks wyborczy jest bowiem dokumentem wypływającym z ducha partyjniactwa. Jego kościec to partyjne przywileje, szczególne miejsca partii, centralizm – który jest jednym ze skutków partyjniactwa i typowe dla Polski postkomunistycznej – przegadanie i nadmierny formalizm. Tymczasem Ruch JOW powinien opracować swój projekt ordynacji od nowa. Oprzeć go na logice oddolnego działania i bezwzględnie zastosować brzytwę Ockhama – ciąć wszystko, co nie jest niezbędne.
Po co nam jest np. Państwowa Komisja Wyborcza? Po co jest urzędujące non-stop Krajowe Biuro Wyborcze, z delegaturami wojewódzkimi super administracją, której jedynym celem jest obsłużenie raz na 4 lata wyborów parlamentarnych i samorządowych? Po co nam finansowanie partii z budżetu? Po co kandydat ma zbierać tysiące podpisów?
Po co skomplikowany system finansowania kampanii przez pełnomocników finansowych z centralna zgodą na wydanie każdej złotówki? JOW powinien to wszystko zlikwidować i postawić sprawy na nogach – bo teraz stoją na głowie.
Wybory w JOW mają odbywać się w 460 jednomandatowych okręgach wyborczych. Zgłaszać się powinien sam kandydat – żaden komitet wyborczy nie jest tu konieczny jako podmiot prawny. Podobnie kandydat powinien sam odpowiadać za przestrzeganie rygorów finansowych – w czym może mu oczywiście pomagać wyznaczony przez niego pełnomocnik.
Jeśli partia ogólnokrajowa chce sobie powołać komitet wyborczy dla wspierania swoich kandydatów w poszczególnych okręgach, niech to uczyni. Ale nie powinny być to podmioty prawa wyborczego.
Rzucam tylko kilka zagadnień, nad którymi należałoby się zastanowić publicznie pisząc projekt ordynacji JOW. Taka publiczna dyskusja – w odniesieniu do obecnie obowiązujących – będzie miała także ten walor, że pokaże na przykładzie konkretnych rozwiązań jak naturalny i rozumny jest system JOW i jak głupie, sztucznie zbudowane są bariery wbudowane w obecny system wyborczy III RP. Do takiej dyskusji zachęcam.
* Artykuł ukazał się w „Uważam Rze” nr 08.07.2013 pod tytułem Napiszmy własną ordynację
- Nieważne kto głosuje, ważne kto losuje listy - 20 listopada 2014
- 4 czerwca – „Dzień wyrolowanych” - 17 czerwca 2014
- Zabierzcie Kaczyńskiego dajcie Orbana! - 14 kwietnia 2014
- Wspomnienie o prof. Jerzym Przystawie - 22 października 2013
- Strategia i taktyka Ruchu JOW - 12 lipca 2013
- Odszedł od nas Mariusz Wis (1951 – 2013) - 9 czerwca 2013
- Zdejmijcie z szyldu nazwę „Solidarność” - 28 maja 2013
- Ordynacja „proporcjonalna” degeneruje partie polityczne - 15 kwietnia 2013
- Janusz Sanocki: Oświadczenie - 24 lutego 2013
- WoJOWnicy – Janusz Sanocki - 8 lutego 2013
Dziś jest 23.07. Ładnie. 10 dni wypadło na moderację i puszczenie wspisu.
Gratuluję znacznego poprawienia wyglądu strony po wcześniejszym jej zepsuciu. Ale moderacja powinna się diametralnie zmienić. Albo trzeba jak dawniej puszczać wstępnie wszystkie wpisy a potem je ewentualnie moderować, albo trzeba przynajmniej raz na dzień sprawdzać i puszczać wpisy. Inaczej odzywanie się tutaj nie ma najmniejszego sensu i i tak skromnie tutaj odbywane dyskusje całkowicie umrą.
To była oczywiście uwaga tylko w kierunku admina.
Popieram Autora zwłaszcza w kwestii oceny projektu zmainy odrynacji wyborczej. Miałem to samo wrażenie czytając nowy projekt. Zmiany dobre i słuszne, ale aktualny Lodeks Wyborczy jest potworkiem prawnym i parę kosmetycznych zabiegów ułagadniających tego potworka nie zmienia ogólnego obrazu tego potworka.
Niegdyś na stronie JOW omawiano znakomitą ordynację wyborczą w Kanadzie. Proponowałbym wzięcie tego lub podobnego rozwiązania jako podstawy i punktu wyjściowego dla prac oraz dostosowanie do specyficznych warunków polskich. To jest konieczne, ponieważ w Kanadzie było kilka rozwiązań charakterystycznych dla właściwości tego ogromnego drugiego co do wielkości na świecie kraju.