Dzisiejszym odcinkiem Akademii JOW rozpoczynamy nowy cykl, w którym będziemy prezentować pokrótce jak wyglądają wybory parlamentarne w różnych demokracjach świata. W pierwszym odcinku przyjrzymy się Wielkiej Brytanii, która według nas posiada najlepszy system wyborczy – oparty na głosowaniu w jednomandatowych okręgach wyborczych i powszechnym biernym prawie wyborczym.
Kadencja Izby Gmin trwa maksymalnie 5 lat, lecz partia rządząca w dowolnym momencie (czyt.: najdogodniejszym dla siebie) może zaproponować monarsze rozwiązanie pierwszej izby parlamentu, a ten – zgodnie ze zwyczajem konstytucyjnym – rozwiązuje ją, tym samym doprowadzając do wyborów. Powszechne wybory do Izby Gmin odbywają się według ordynacji większościowej (większość względna – kandydat z największą liczbą głosów wygrywa) w jednomandatowych okręgach wyborczych. W ostatnich wyborach Wielka Brytania podzielona była na 650 takich okręgów (o 4 więcej niż podczas poprzedniej elekcji). Aby zagłosować należy mieć ukończone 18 lat, zaś żeby starać się o mandat – 21. By kandydować do Izby Gmin nie trzeba być członkiem żadnej partii politycznej, wystarczy zebrać 10 podpisów mieszkańców swojego okręgu wyborczego i wpłacić kaucję w wysokości 500 funtów szterlingów, która jest zwracana, gdy kandydat zbierze ponad 5% głosów w swoim okręgu.
W ostatnich wyborach, przeprowadzonych 6 maja 2010 roku, do Izby Gmin dostało się 10 różnych partii politycznych oraz jeden poseł niezrzeszony.
Na podstawie: W. Żebrowski, Współczesne systemy polityczne. Zarys teorii i praktyka w wybranych państwach świata. Wyd. Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusickiego, Olsztyn 2005.
- Pogrzeb Romualda Lazarowicza - 7 sierpnia 2019
- Zmarł Romuald Lazarowicz (1953-2019) - 2 sierpnia 2019
- Nowa książka prof. Mirosława Matyi - 13 czerwca 2019
- Walne Zgromadzenie Stowarzyszenia JOW – Wrocław, 30.06.2019 - 11 czerwca 2019
- prof. Antoni Z. Kamiński „Reforma państwa partyjnego” - 8 czerwca 2019
- Debata „Optymalna ordynacja wyborcza 2023” – 12.06.2019 - 4 czerwca 2019
- Wykłady na I Forum Obywatelskim w Sobótce - 28 kwietnia 2019
- Mirosław Matyja: „Polska semidemokracja. Dylematy oddolnej demokracji w III Rzeczpospolitej” - 17 lutego 2019
- Podpisz Apel Ruchu JOW do Rady Mediów Narodowych! - 19 listopada 2018
- Program Konferencji Ruchu JOW - 8 listopada 2018
Jeżeli chce się wyciądnąc wnioski z niemiłego doświadczenia, polegającego na wybraniu nielubianego kandydata, spowodowanego wzajemnym „wycięciem się” popularnych przeciwników, to jest logiczne, żeby przed następnymi wyborami ci popularni przeciwnicy porozumieli się; który z nich, zgłosi swoją kandydaturę, jako jedyny z porozumiewających się. Możliwośc korzystania z takiej szansy, służącej pokonywaniu przeciwników skutkuje integracją środowisk o zbliżonych poglądach, co jest niewątpliwą zaletą systemu JOW.
Hmm, w sumie i tak lepiej niz w Polsce, ale z chetnie widzialbym system, ktory jest tak zaprojektowany, ze radzi sobie z problemem selekcji negatywnej. Chodzi o to, ze jesli jest kandydat super nielubiany (ale majacy swoja grupke wielbicieli) i ma sporo popularnych przeciwnikow, to moze wygrac, jesli glosy popierajace przeciwnikow rozloza sie ponizej jego glosow (w Polsce to przerabialismy).
Nie jest w ogóle konieczne uzyskanie 50% głosów, wystarczy tzw. większość względna, czyli o jeden głos więcej niż kandydat z drugim wynikiem.
A czy jest II tura, np. wtedy kiedy nikt nie uzyskal 50% glosow?